Quando sére zùena Sognàe ü bèl marìt, Edìe culùr de rösa töt Bèl e töt fiurìt. Rit. La zoentü l’è ü Nìol che sföma In d’ü momènt, Seno s’la gót Alura, a s’mör Col pentimènt. Ü bèl marìt Sognàe grassiùs Töt quànt amùr, Öcc nìgher come Mure e bèl Compàgn d’ü fiùr. Rit.......... Mé ho capìt tròp Tarde che i sògn A i è bösiér, E só restada Pöta e sula coi Pensér Rit.......... |
Quand’ero giovane Sognavo un bel marito, Vedevo tutto rosa E tutto fiorito. Rit. La gioventù è una Nuvola che svanisce In un momento, Se non la godiamo Allora, si muore Col pentimento. Sognavo un bel marito Grazioso e Tutto amore, Occhi neri come More e bello Come un fiore. Rit.......... Ho capito troppo Tardi che i sogni Sono bugiardi, E sono rimasta Zitella e sola Coi pensieri. Rit.......... |
|
- Canzone scritta nel 1892 da Ferdinando Tarenghi e musicata
|
||
Dalmine, febbraio 2014 |